Niemand om naartoe te gaan
om raad aan te vragen
om bij te gaan uithuilen
hier zit ik dan, te janken in mij eentje op de ruine van mijn huwelijk die ik zelf veroorzaakt heb ... hij heeft gelijk, ik ben niets waard, ik ben egoistisch, ik lig meer ij bed dan iets anders ...
hoe kan ik hem bewijzen dat ik zo niet ebn, hij heeftbzijn idee over me toch gemaakt, dag zal wel niet meer veranderen ...
moet ik zo door? Tot onze dochter het huis uit is? En dan? Dan is hij weg, ik ben er zeker van ... dan sta ik alleen op de wereld, heb ik niets of niemand meer
Ik moet veranderen ... gaan leven zoals hij het wil ... de ideale vrouw zijn die gaat werken, het huishouden beredderd en dat allemaal zonder morren of moe zijN ... enkel dan zal ik hem nog kunnen overtuogen van het feit dat ik niet de loser ben die hij denkt dat ik ben. Als hij het nog wil zien ....
Ik zou er beter niet meer zijn, ik was er beter nooit geweest
nu pas besef ik hoe leeg mijn leven is
hoe ben ik zo ver gekomen?
Ik zou deze avond willen uitvegen ... maar geen pil die helpt.
ik ben een stom wicht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten