Nieuwe storm

Na het potje te openen nu terug een nieuwe storm ...
Een stom iets en de boel ontplofte ... kwade smsjes, waar al niet veel van overschoot is er nu enkel nog een hoopje ellende over
Een hoopje ellende dat gevangen zit ... geen uitweg want in elk scenario kwets ik mijn kind.
Uitzichtloos.

ellendig

Hoofdpijn, misselijk, duf in mijn hoofd ... zware maag, moe, depressief ...
Gisteren is het potje open gemaakt, ik had het nochthans goed gesloten dacht ik ... maar R. neemt daar geen vrede mee. Dus moest het potje open ... en nu krijg ik het maar moeilijk weer dicht ...
Moe maar niet kunnen slapen, tranen in mijn ogen op de stomste momenten ... ik denk dat ik officieel terug mag zeggen dat de depressie in het land is ... en ik neem al zoveel anti-depressiva, kunnen die dingen niet werken?

Ik zou rust willen ... maar alleen slapen geeft me nog rust.

Ik moet gaan denken over wie ik ben ... IK ... maar ik zou niet meer weten wie dat is ... ik ben een samenraapsel van zoveel dingen die ik heb meegemaakt. Momenteel ben ik alleen maar een depressief hoopje ... ik doe wat moet maar de fun is eruit. Ik weet niet hoe lang ik dit trek ... ik weet alleszinds wat ik nu ben ... moe en lam geslagen.

paniek

de huwelijksproblemen zijn wat op de achtergrond gekomen, alls lijkt weer platgestreken .... no need to talk about it anymore ...

De paniekaanvallen zijn iets nieuws ... onuitstaanbare angst om kanker te krijgen ... waarom zou het ook niet? Ik heb al fybro en diabetes gekregen, het kan altijd nog een graadje erger ...
paniekaanvallen, dit neerschrijven lijkt het alleen maar erger te maken ...

ik mis een vriendin

Niemand om naartoe te gaan
om raad aan te vragen
om bij te gaan uithuilen
hier zit ik dan, te janken in mij eentje op de ruine van mijn huwelijk die ik zelf veroorzaakt heb ... hij heeft gelijk, ik ben niets waard, ik ben egoistisch, ik lig meer ij bed dan iets anders ...
hoe kan ik hem bewijzen dat ik zo niet ebn, hij heeftbzijn idee over me toch gemaakt, dag zal wel niet meer veranderen ...
moet ik zo door? Tot onze dochter het huis uit is? En dan? Dan is hij weg, ik ben er zeker van ... dan sta ik alleen op de wereld, heb ik niets of niemand meer

Ik moet veranderen ... gaan leven zoals hij het wil ... de ideale vrouw zijn die gaat werken, het huishouden beredderd en dat allemaal zonder morren of moe zijN ... enkel dan zal ik hem nog kunnen overtuogen van het feit dat ik niet de loser ben die hij denkt dat ik ben. Als hij het nog wil zien ....

Ik zou er beter niet meer zijn, ik was er beter nooit geweest
nu pas besef ik hoe leeg mijn leven is
hoe ben ik zo ver gekomen?

Ik zou deze avond willen uitvegen ... maar geen pil die helpt.
ik ben een stom wicht

ellende

Ik ben egoistisch, dom, hij blijft enkel nog bij me voor onze dochter.
ik ben niets waard, hij komt niet meer graag naar huis, hij zou liever bij me weg gaan maar hij zit gevangen.
ik ben nutteloos, lig enkel in bed, ik doe niets goed
hij had bij me weg moeten gaan toen ik onze zwangerschappen verloor want sindsdien ben ik dood vanbinnen.
hij drinkt omdat ik hem ongelukkig maak
mijn fibro bestaat nieg voor hem, ik ben dom geweest om indertijd als ambulancier te gaan werken, ik heb er mijn carrière mee om zeep geholpen, mijn lichaam ...
ik verknoei het steeds

En ik heb niet eens een vriendin om bij te gaan uithuilen ... en hij heeft ook niemand ...
hij wil niet van me scheiden omwille van onze dochter .... ik kan niet bij hem weg want dan neemt hij me onze dochter af ... ik kan niet voor haar zorgen, ik kan nog niet eens een job aan, hij zou wel zorgen dat ik haar nooit meer zag ...
sinds onze dochter er is is het hier thuis nog erger geworden ... alleen van haar houdt hij nog, ik laat hem koud



Een hele waslijst die ik net over me heb gekregen vanavond ...
misschien heeft hij wel gelijk ... ach wie maak ik wat wijs, hij heeft gelijk ... ik ben niets waard, ik ben een zwakkeling, egoïstisch, ik kan niets, ik heb niets

Wat is er van me geworden ... gevangen in een huwelijk met een man die me een loser vindt ... hij zal wel gelijk hebben ...

Ik heb niet eens iets of iemand om heen te gaan ... ik kan niet weg want dat wil ik onze dochter niet aan doen ....
het is al jaren stuk volgens hem en telkens weer maak ik het meer en meer stuk.

Ik zou er beter niet meer zijn ... en dit is niet de depressie die praat ... zonder mij is hij beter af ...

Werken

Eigenlijk zou ik graag terug gaan werken. Alleen is de vraag 'wat?' ...
Ik ben niet meer stressbestendig, heb regelmatig dagen dat ik veel pijn heb en bijgevolg zwaardere pijnstillers moet nemen die op mijn concentratie inwerken, ... Maar toch zit er nog ergens een sprankeltje van die dynamische vrouw, de ergotherapeute, de netwerkbeheerder, de aankoper, de ambulancier, ... Het kan toch niet zijn dat ze weg is? Dat wil ik niet aannemen!
Wat voor werk? Op goede dagen denk ik wel eens dat ik terug een bureaujobke aan zou kunnen, iets bij een arts, de administratie voeren? Onlangs zag ik een vacature voor een job waarbij je doktersbriefjes moest ontcijferen en ingeven, leek me wel wat, ik heb een goede medische kennis en ik heb  jaren lang doktersbriefjes ontcijferd ... waarom heb ik niet gesoliciteerd dan? Omdat ik bang ben. Bang om niet te kunnen functioneren, om mijn slaapjes door de dag op te moeten geven, om te moeten werken ondanks pijn ...
En zo blijf ik hier zitten, vastgeroest ...

Fibromyalgie deel 2

Ok ... we waren dus gebleven bij het oef-moment. Eindelijk reisden we naar India en brachten onze dochter thuis.
Eens thuis bleek helaas niet alles van een leien dakje te lopen. Onze dochter zette zich enorm af tegen me, ze was gestresseerd op school en reageerde dat op mij af. Het resultaat? Pijn, stress, vermoeidheid, ... maar goed, ooit zou het wel beteren.
En inderdaad, tegen september 2011 ging het beter met de dochter, ze begon in een school voor buitengewoon onderwijs en bloeide open! Ze had succeservaringen, leerde lezen en schrijven, echt een opluchting!

Maar de pijn bleef, de vermoeidheid werd erger en erger ... er was toch niets meer om me ellendig over te voelen? Het ging van kwaad naar erger en ik zat soms wekelijks bij mijn arts. Bloedonderzoeken, scans, ... niets gaf een echt duidelijke oorzaak. Maar ik werd wel elke nacht helemaal verstijfd van de pijn wakker. Ik moest vaak mijn man wakker maken om me op mijn zij te draaien omdat ik niet kon ademen van de pijn.
Ik kreeg een preparaat van Redomex en Fluanxol omdat ik serieus tandenknarste en klemde met mijn kaak, bruxisme noemen ze dat. En potverdorie, de pijn minderde ook, ik kon terug redelijk slapen.
Ik googelde redomex en zag dat het vaak bij zenuwpijnen gebruikt wordt maar als ik al mijn symptomen opsomde kwam ik vaker en vaker bij fibromyalgie uit.
Fibromyalgie en CVS pasten perfect in het plaatje. Ooit een dynamische jonge vrouw die uren werkte, alles doorspartelde, ... die verandert in een pijnlijk hoopje miserie dag meer slaapt dan wakker is en waarbij uitputting al voorkomt door alleen maar te denken aan werken. Schoorvoetend haalde ik het bij mijn huisarts aan want ik kende die fibro nog wel uit mijn opleiding zo'n 15 jaar ervoor ... komedie was toen de algemene gedachte, verslaafd aan pijnstillers ... maar dat was ik toch niet?
Mijn huisarts nam me meteen serieus, een goede denkpiste vond ze zelf. Fibro was nog altijd iets heel onduidelijk maar er bestonden wel een aantal diagnostische criteria om het vasg te stellen en meer en meer disciplines in de medische wereld geloofden in fibro als een echte ziekte waar ze gewoon de oorzaak nog niet van hadden gevonden.
Naar de fysische geneeskunde dus en daar werd na nog enkele tests zwart op wit op papier gezet dat ik fibro had met tekenen van CVS. Het beest had dus een naam gekregen. De redomex mocht ik blijven verder nemen, net als de sipralexa, trazodone en dafalgan codeïne voor de pijn.

Eigenlijk is het sinds 2012 redelijk gegaan ... wel pijn, wel ellende maar geen zware opstoten ... tot een anderhalve maand geleden. De maanden voor mijn diagnose van diabetes begin 2014 had ik ook wel meer pijn maar dat was gebeterd na de diagnose en de nodige insuline. Nu gaat het echter helemaal niet goed en dat hakt erop in. Slecht slapen, extreem veel pijn en een aanhoudende verkoudheid maakten me gek de laatste weken. Met antibiotica is de bacteriële infectie in mijn neus wel weggeraakt maar de pijn blijft ...
Deze week ga ik naar de specialist. Eens horen wat die te zeggen heeft.