Ok ... we waren dus gebleven bij het oef-moment. Eindelijk reisden we naar India en brachten onze dochter thuis.
Eens thuis bleek helaas niet alles van een leien dakje te lopen. Onze dochter zette zich enorm af tegen me, ze was gestresseerd op school en reageerde dat op mij af. Het resultaat? Pijn, stress, vermoeidheid, ... maar goed, ooit zou het wel beteren.
En inderdaad, tegen september 2011 ging het beter met de dochter, ze begon in een school voor buitengewoon onderwijs en bloeide open! Ze had succeservaringen, leerde lezen en schrijven, echt een opluchting!
Maar de pijn bleef, de vermoeidheid werd erger en erger ... er was toch niets meer om me ellendig over te voelen? Het ging van kwaad naar erger en ik zat soms wekelijks bij mijn arts. Bloedonderzoeken, scans, ... niets gaf een echt duidelijke oorzaak. Maar ik werd wel elke nacht helemaal verstijfd van de pijn wakker. Ik moest vaak mijn man wakker maken om me op mijn zij te draaien omdat ik niet kon ademen van de pijn.
Ik kreeg een preparaat van Redomex en Fluanxol omdat ik serieus tandenknarste en klemde met mijn kaak, bruxisme noemen ze dat. En potverdorie, de pijn minderde ook, ik kon terug redelijk slapen.
Ik googelde redomex en zag dat het vaak bij zenuwpijnen gebruikt wordt maar als ik al mijn symptomen opsomde kwam ik vaker en vaker bij fibromyalgie uit.
Fibromyalgie en CVS pasten perfect in het plaatje. Ooit een dynamische jonge vrouw die uren werkte, alles doorspartelde, ... die verandert in een pijnlijk hoopje miserie dag meer slaapt dan wakker is en waarbij uitputting al voorkomt door alleen maar te denken aan werken. Schoorvoetend haalde ik het bij mijn huisarts aan want ik kende die fibro nog wel uit mijn opleiding zo'n 15 jaar ervoor ... komedie was toen de algemene gedachte, verslaafd aan pijnstillers ... maar dat was ik toch niet?
Mijn huisarts nam me meteen serieus, een goede denkpiste vond ze zelf. Fibro was nog altijd iets heel onduidelijk maar er bestonden wel een aantal diagnostische criteria om het vasg te stellen en meer en meer disciplines in de medische wereld geloofden in fibro als een echte ziekte waar ze gewoon de oorzaak nog niet van hadden gevonden.
Naar de fysische geneeskunde dus en daar werd na nog enkele tests zwart op wit op papier gezet dat ik fibro had met tekenen van CVS. Het beest had dus een naam gekregen. De redomex mocht ik blijven verder nemen, net als de sipralexa, trazodone en dafalgan codeïne voor de pijn.
Eigenlijk is het sinds 2012 redelijk gegaan ... wel pijn, wel ellende maar geen zware opstoten ... tot een anderhalve maand geleden. De maanden voor mijn diagnose van diabetes begin 2014 had ik ook wel meer pijn maar dat was gebeterd na de diagnose en de nodige insuline. Nu gaat het echter helemaal niet goed en dat hakt erop in. Slecht slapen, extreem veel pijn en een aanhoudende verkoudheid maakten me gek de laatste weken. Met antibiotica is de bacteriële infectie in mijn neus wel weggeraakt maar de pijn blijft ...
Deze week ga ik naar de specialist. Eens horen wat die te zeggen heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten